4.5.09

Μας έπιασε ο Μάης...

...αντί να τον πιάσουμε εμείς.

Τρεις λουλουδάτες ταπετσαρίες για το εικονικό σαλονάκι σας, σε ανάλυση 1920x1080.

(Κλικ στις εικόνες για να πάρουν το φυσικό τους μέγεθος)





Φωτό: cyrus, 2009.

9 comments:

L'Enfant de la Haute mer said...

Παρέχουμε δωρεάν υπηρεσίες αναγνώρισης ανθέων :)

Rodia said...

Ευχαριστώ για την όμορφη κίτρινη μαργαρίτα!:))

Yannis H said...

Βλέπω η SLR μπήκε σε λειτουργία...

Με γεια!

cyrus said...

L'Enfant, οι υπηρεσίες σου είναι καλοδεχούμενες, γιατί από λουλούδια είμαι σκράπας...

Ροδιά, συνοδεύεται από την αγάπη μου...

Γιάννη, σε ευχαριστώ πολύ. Αλλά το manual είναι κάπως ογκώδες -- σαν μυθιστόρημα...

L'Enfant de la Haute mer said...

Αντε, ας πω το μεσαίο,
τα άλλα τα ξέρετε.
Είναι το Pelargonium odoratissimum,
που το λέμε αρμπαρόριζα.
Πολύ αρωματικό, αρωματίζουμε γλυκα.
Μία φωτο (για αντιπαραβολή):
http://www.anthorama.gr/fotos/pelargonium_odoratissimum1.jpg
και μια άλλη :
http://www.flickr.com/photos/luigistrano/2542593316/in/set-72157601611385874/

Yannis H said...

Mais oui! Αμπαρόριζα! Πως λένε "παίρνω αμπαρόριζα και βγαίνω"!

Λοιπόν, μ' αυτό το λουλούδι (?) φυτό καλύτερα, έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Με συντρόφευε χρόνια ολόκληρα στη Φινλανδία, στο δωμάτιό μου. Μέχρι που ήρθα πίσω, το έφερα και πήγα φαντάρος - στα 33 μου. Η μητέρα μου κατάφερε να το μουμιοποιήσει στην αρχή (πέθανε από δίψα σχεδόν κι η γλάστρα) και μετά το έπνιξε σε νερό μέχρι το λαιμό. Το έψαχνα για χρόνια, αλλά ο πωλητής πάνω, μου είχε πει ότι είναι μπεγκόνια ή πελαργκόνια. Το τι μπεγκόνιες και πελαργκόνιες είδα, δεν λέγεται - μέχρι και καταλόγους εισαγωγής φυτών. Μέχρι που καθώς περνούσα τυχαία από ένα κατάστημα, κοντά στα μπουρδέλα και τα σιδεράδικα στη Θεσσαλονίκη, το είδα μπροστά μου. Ο ανθοπώλης πρέπει να τρόμαξε, με τέτοια λαχτάρα μπήκα μέσα, μη μου το πάρει κανένας ή μη φύγει.

Α, και φυσικά, εδώ στην Ελλάδα έμαθα ότι κάνει άνθη - στο δωμάτιό μου στο Βορρά απλώς μύριζε. Ιδιαίτερα-ιδιαίτερα ισχυρά... σε σημείο να με θυμώνει, όπως το θρυλικό λεμόνι από το δημοτικό.

Αυτά και σόρι για την κατάχρηση - όσο για το μάνιουαλ, εάν χρειάζεται μανιουάλι για να μπει πάνω και να το διαβάζεις, απλώς τράβα.

Idom said...

Πολύ όμορφα! Μέχρι εδώ μυρίσανε, ψηφιακά.

Μήπως μπορείς για να συμπληρώσουμε το εικονικό σαλονάκι, να αναρτήσεις και φωτος από κεντητό σεμεδάκι και πήλινη βοσκοπούλα;

:-)

Idom

Νομίζω said...

Ανυπομονώ να πιάσει κι εμένα γιατί το τσιμέντο δεν ανθίζει.
Μονάχα μαζεύει ζέστη την ημέρα και την αφήνει την νύχτα. Εξ' ου και το πρόβλημα ζέστης στις τσιμεντουπόλεις.

Καλή άνοιξη λοιπόν και καλές φωτογραφίες.

cyrus said...

Merci, Enfant...

Γιάννη, αυτό κάνω: απλώς τραβάω, αλλά έχει τόσες δυνατότητες, και είναι κρίμα να πάνε χαμένες. Πάντως, θέλει πολλή δουλειά -- και μόνο η ισορροπία του λευκού είναι ολόκληρη επιστήμη...

Idom, με το σεμεδάκι κάτι μπορεί να γίνει, αλλά την πήλινη βοσκοπούλα πού να τη βρω;

Νομίζω, για το τσιμέντο θα σου πω το καλοκαίρι -- προς το παρόν, ακόμα κρυώνω...